Is huisstof een dikmaker?

Waar komt dit nieuws vandaan?

Amerikaanse onderzoekers verzamelden stof uit diverse woningen en testten het effect van extracten ervan op gekweekte muizencellen. Wat bleek? Verschillende bestanddelen van de stofstalen prikkelden de muizencellen om meer vet op te bouwen of om zich te vermenigvuldigen. De onderzoekers spreken in hun besluit van huisstof als een bedreiging voor de gezondheid van de mens.

Hoe moeten we dit nieuws interpreteren?

Wetenschappelijk onderzoek op proefdieren kan nuttig zijn om het schadelijk effect van bepaalde stoffen bij de mens aan te tonen. Een schadelijk effect bij proefdieren wijst er echter niet noodzakelijk op dat dit effect er ook is bij de mens (en omgekeerd). Meerdere studies hebben aangetoond dat zelfs de meest veelbelovende bevindingen bij proefdierenonderzoek vaak niet reproduceerbaar zijn bij mensen. Minder dan 10% van dergelijke studies leiden tot concrete medische toepassingen. In het recent onderzoek dat we hier bespreken gaat het niet eens over proefdieren, maar om gekweekte muizencellen. De stap naar de toepasbaarheid van de bevindingen op de mens is dus nog groter.

In het besluit van hun onderzoek maken de wetenschappers zich vooral zorgen over het effect van huisstof bij kinderen, van wie Amerikaanse overheidsinstanties aannemen dat ze dagelijks 50 mg huisstof ‘inslikken’.

De Belgische kranten berichtten genuanceerd over dit wetenschappelijk nieuws. In de Britse pers was er sprake van een “baanbrekend” onderzoek dat aantoont dat huisstof mensen dik maakt.

Conclusie

Het is niet uitgesloten dat huisstof producten bevat die de vetproductie bij de mens stimuleren. Met de nodige reserves toont deze studie dit aan bij gekweekte cellen van muizen. Of hier sprake is van “een nieuw gezondheidsrisico bij de mens”, zoals de onderzoekers suggereren, is niet aangetoond.