Waar komt dit nieuws vandaan?
Dit onderzoek werd uitgevoerd in Spanje (1). Er namen in totaal 3.362 volwassenen met overgewicht of obesitas aan deel. Bij het begin van de studie verzamelden de onderzoekers tal van gegevens over onder andere het gewicht en de leefstijl van de deelnemers (voeding, lichaamsbeweging en slaap), en deden ze een bloedanalyse. Ze keken ook op welk tijdstip de deelnemers aten.
Uit een eerste analyse van de gegevens bleek dat de mensen die vooral later op de dag aten, de zogenaamde late eters, in vergelijking met de vroege eters een hogere BMI (31,4 versus 30,7) en een hoger vetpercentage (37,1 versus 36,4) hadden. Ook waren de hoeveelheid insuline, een hormoon dat de bloedsuikerspiegel verlaagt, op een nuchtere maag en de hoeveelheid vetten (triglyceriden) in het bloed iets hoger.
Vervolgens namen de deelnemers deel aan een vermageringsprogramma dat gemiddeld negentien weken duurde. De vrouwen mochten maximaal 1.200 – 1.800 kcal per dag innemen; de mannen 1.500 -2.000 kcal. 2.119 deelnemers volgden het volledige programma. Uit de statistische analyse leren we dat de late eters gemiddeld 505 gram per week vermagerden, terwijl de vroege eters gemiddeld 585 gram per week haalden. De onderzoekers besluiten dat vroeger eten een goede strategie is om te vermageren.
Hoe moet je dit nieuws interpreteren?
Dit onderzoek levert een aantal statistisch belangrijke verschillen op. Maar hoe belangrijk deze zijn in de praktijk, is de vraag.
- Zowel bij de vroege als de late eters waren de BMI en het vetpercentage veel te hoog. Een verschil van 0,7 punten voor BMI en 0,7% voor vet maakt dan niet zoveel uit.
- Bij de late eters waren zowel de hoeveelheid insuline op een nuchtere maag als de vetten in het bloed iets hoger dan bij de vroege eters, maar in beide groepen waren de waarden normaal. De iets hogere waarden maken dus ook hier niet zoveel uit.
- Het iets kleinere gewichtsverlies is ook niet belangrijk. De late eters verloren na negentien weken 9,6 kg, de vroege eters gemiddeld 11,1 kg. Dit is voor beiden een mooi resultaat.
Tot slot kunnen we ons de vraag stellen of het vervroegen van het avondmaal met een half uur (wat het gemeten verschil was tussen vroege en late eters) daadwerkelijk een verschil zou maken. Dit is niet onderzocht.
Op basis van dit onderzoek kunnen we dus niet besluiten dat vroeger eten een goede strategie is om te vermageren. Dat een energiebeperkt dieet effect heeft (bij de vroege én de late eters), toont dit onderzoek wel duidelijk aan.
Conclusie
Mensen met overgewicht of obesitas die hun avondmaal later op de avond eten, blijken een iets hoger gewicht te hebben. Het verschil is echter klein en niet relevant. Na een vermageringsprogramma van negentien weken verloren zij gemiddeld 9,6 kg. Dit is iets minder dan de vroege eters, maar ook een heel mooi resultaat.
