Waar komt dit nieuws vandaan?
Onderzoekers van de Koninklijke Muziekacademie in Londen rekruteerden 193 mensen uit 5 zangkoren in Wales die op een of andere manier met kanker te maken hadden: ze hadden zelf kanker gehad, verzorgden een naaste met kanker of hadden een dierbare verloren aan kanker (1). De onderzoekers wilden weten of zingen in een koor een invloed heeft op biologische parameters zoals stresshormoon (cortisol) en het afweersysteem (cytokines). De deelnemers vulden vragenlijsten in over hun emotionele welzijn en sociaal functioneren, zowel voor als na een 70-minuten durende repetitie van hun zangkoor. Meteen voor en meteen na de repetitie gaven ze ook een quotering aan hun stressgevoel en stemming van dat moment en werden speekselstalen afgenomen voor de bepaling van twee substanties: stresshormoon cortisol en het gehalte aan cytokines, een parameter voor de algemene weerstand. Geen enkele deelnemer had last van angst of depressie, zo bleek uit de vragenlijsten. Het gehalte aan stresshormoon cortisol was afgenomen en het gehalte aan cytokines toegenomen meteen na de zangsessie in vergelijking met meteen ervoor. Ook de stemming was merkelijk beter en het subjectief stressgevoel was gezakt. De waargenomen effecten waren vergelijkbaar voor alle deelnemers: zowel voor de mensen met een kankerverleden (55), de verzorgers (72) als de mensen die iemand verloren hadden aan kanker (66).
De onderzoekers besloten dat zingen in groep niet alleen een weldaad is tegen stress en voor humeur, maar mogelijk ook een rechtstreeks effect heeft op het afweersysteem.
Hoe moeten we dit nieuws interpreteren?
Dit was een beperkte studie zonder controlegroep, en daarom kan niet met zekerheid besloten worden dat zingen in groep de weerstand verbetert. De onderzoekers hadden beter een controlegroep ingeschakeld van bijvoorbeeld mensen die gedurende 70 minuten een andere vorm van ontspanning nemen. Best mogelijk dat niet het zingen, maar het zich ontspannen voelen het gunstige effect kan verklaren. Of nog simpeler, het samen dingen doen. Een andere beperking is de selectie van deelnemers: ze zongen allemaal actief in een koor, wat betekent dat ze dit allemaal met plezier deden. Samen zingen spreekt niet iedereen aan. Misschien heeft het plezierige gevoel meer impact dan het zingen.
De impact op de weerstand is zeker niet van die aard dat zingen enig aantoonbaar effect zou kunnen hebben op kankersymptomen. Overigens namen geen kankerpatiënten deel aan deze studie, enkel mensen met een kankerverleden.
Het enige wat zeker is, is dat zingen in groep een ontspannende uitwerking heeft voor wie het graag doet.
Conclusie
Samen dingen doen die je plezierig vindt, zoals zingen in een koor, heeft een gunstige invloed op je humeur en je stressniveau. Deze studie toont verder aan dat bij koorzangers na een zangsessie het stresshormoon gezakt is en een bepaalde parameter die met de weerstand correleert, is toegenomen. Of dit laatste resulteert uit koorzingen, of gewoon uit ontspannen zijn of samen plezier beleven, kan deze studie niet aantonen. Een rechtstreeks gunstig effect op kankersymptomen werd niet aangetoond, maar enkel vermoed.
