Waar komt dit nieuws vandaan?
In een klinische studie uitgevoerd in Kopenhagen zijn onderzoekers nagegaan of plantaardige eiwitten even verzadigend zijn als dierlijke eiwitten (1). Hiervoor hebben ze 3 testmaaltijden ontwikkeld. De eerste maaltijd was op basis van een pasteitje van vlees en aardappelpuree (rijk aan dierlijke eiwitten). De tweede maaltijd bestond uit een pasteitje op basis van tuinbonen en een erwtenpuree (eiwitrijke bonenmaaltijd). De laatste maaltijd was samengesteld uit een pasteitje van tuinbonen en aardappelen en een erwtenpuree (eiwitarme bonenmaaltijd). Elke testmaaltijd bestond uit eenzelfde hoeveelheid vet (28% van de energie). Het eiwitgehalte varieerde van 19% in de vleesmaaltijd en de eiwitrijke bonenmaaltijd tot 9% in de eiwitarme bonenmaaltijd. Ook het gehalte aan voedingsvezels en koolhydraten was verschillend. De meeste voedingsvezels zaten in de eiwitrijke bonenmaaltijd, de minste in de vleesmaaltijd. De koolhydraten waren het hoogst in de eiwitarme bonenmaaltijd.
Deze 3 testmaaltijden werden afwisselend voorgeschoteld aan een groep van 43 jonge mannen. Na het eten van elke maaltijd dienden ze verschillende vragenlijsten in te vullen waarin gepeild werd naar hoe smakelijk ze het eten vonden en hoe ze zich voelden. Daarnaast werd gevraagd hoe voldaan ze na de maaltijd waren en hoe snel ze terug honger kregen. Ook de zin in zoet, zout of vet werd op verschillende tijdstippen na de maaltijd bevraagd. Op deze manier wilden de onderzoekers nagaan welke invloed de testmaaltijd had op verzadiging, honger en goesting. Drie uur na de maaltijd kregen de deelnemers spaghetti bolognese. Ze mochten hiervan zoveel eten als ze wilden.
Uit het onderzoek bleek dat de eiwitrijke tuinbonenmaaltijd het meest verzadigend was. De deelnemers hadden ook duidelijk minder snel honger. Deze maaltijd werd echter ook het minst smakelijk gevonden en de deelnemers voelden zich niet zo goed. De eiwitarme bonenmaaltijd had eenzelfde effect op verzadiging en honger als de vleesmaaltijd. Op het vlak van goesting was er geen verschil merkbaar.
Hoe moeten we dit nieuws interpreteren?
De regulatie van honger, verzadiging en goesting is zeer complex en wordt door tal van factoren beïnvloed. Deze studie toont aan dat in een labo-omgeving een maaltijd op basis van peulvruchten minstens even verzadigend werkt als een maaltijd op basis van vlees. Of dit effectief te wijten is aan de plantaardige eiwitten is niet duidelijk. De drie testmaaltijden verschilden namelijk in meer dan het eiwitgehalte. De plantaardige maaltijden bevatten meer voedingsvezels, die ook een invloed hebben op onze verzadiging. Het gehalte aan koolhydraten schommelde ook en vooral de kwaliteit van de koolhydraten was verschillend. In de vleesmaaltijd en de eiwitarme bonenmaaltijd was een aanzienlijk deel van de koolhydraten afkomstig van aardappelen. Deze doen de bloedsuiker sneller stijgen dan de koolhydraten uit peulvruchten in de eiwitrijke bonenmaaltijd. Hierdoor kan de honger sneller terugkomen.
Ook het feit dat de deelnemers zich na de eiwitrijke bonenmaaltijd minder goed voelden, kan meegespeeld hebben. Deze testmaaltijd bevatte 190 gram gedroogde peulvruchten. Dit is een zeer grote hoeveelheid die winderigheid en een opgeblazen gevoel kan veroorzaken. Ook dit kan een effect gehad hebben op het verzadigingsgevoel (2).
Er blijven dus nog vele vragen onbeantwoord, maar deze kleine studie toont wel aan dat vegetarische voeding even verzadigend kan zijn als een maaltijd met vlees, ook als deze minder eiwitten bevat.
Conclusie
Of plantaardige eiwitten even verzadigend werken als dierlijke eiwitten kan deze studie niet aantonen. Wel is duidelijk dat je na een vegetarisch maaltijd met peulvruchten voldaan van tafel kan en niet meteen weer honger krijgt.
