Zijn gezondheidsapps een win-win voor arts en patiënt?

Waar komt dit nieuws vandaan?

Volgens een onderzoek van de Europese Unie zou ‘mobile health’ tegen 2017 een besparing van 99 miljard euro kunnen betekenen. Onze minister van volksgezondheid wil een aantal apps laten testen om na te gaan welke regelgeving en vergoedingsmodel er voor aangewezen zijn. Verder klinkt het dat deze gezondheidsapps een win-winsituatie zijn voor patiënt en zorgverstrekker. Patiënten kunnen hun gezondheid zelf permanent opvolgen en de administratieve last voor zorgverstrekkers zal dalen, klinkt het.

Vorige week publiceerde de Amerikaanse vereniging van cardiologen een rapport waarin de wetenschappelijke onderbouwing van digitale toepassingen bij acute hart- en vaatziekten uit de doeken gedaan wordt (1).

Hoe moeten we dit nieuws interpreteren?

Enkele bevindingen in bovenstaand rapport nuanceren de berichten die we in de lekenpers lezen. De onderzoekers stellen dat deze applicaties volgens dezelfde strikte regels wetenschappelijk getest moeten worden zoals dit geldt voor geneesmiddelen. Er moet met name aangetoond worden dat ze de gezondheid van de gebruiker ten goede komen. Het volstaat niet te weten hoe hoog je hartslag is, of hoe vaak je ademt per minuut. Wat telt is of deze informatie ertoe leidt dat men er beter van wordt. Van de meeste beschikbare applicaties is dit momenteel nog niet aangetoond.

Het gebruik van deze apps kan ook onverwachte gevolgen hebben: ze kunnen een vals gevoel van veiligheid geven, onterecht alarm slaan of nutteloze maar angstaanjagende informatie geven.

De auteurs van het rapport stellen dat ze ook de kosten kunnen doen toenemen. Het is bovendien lang niet zeker dat de digitale toepassingen de administratieve last voor de zorgverstrekkers zullen verminderen. Soms genereren ze een dergelijk enorme massa aan informatie dat het onbegonnen werk is om datgene wat voor de patiënt van belang is eruit te halen. (2)

Conclusie

Het is zeer waarschijnlijk dat digitale toepassingen en zelfmonitoring in de toekomst een rol zullen spelen in de gezondheidszorg. Elk van deze toepassingen moet evenwel strikt wetenschappelijk getest worden op doeltreffendheid, veiligheid en kostprijs. In de meeste gevallen is dit echter nog niet gebeurd.