Waar komt dit nieuws vandaan?
Het bericht is gebaseerd op een Amerikaanse studie, verschenen in het vakblad Proceedings of the National Academy of Sciences(1). Het gaat om een observationeel onderzoek dat een antwoord zocht op de vraag waarom sommige vaders meer betrokken zijn bij hun kroost dan andere. De Amerikaanse onderzoekers gingen uit van de hypothese dat er een wisselwerking bestaat tussen de inspanningen nodig om een partner te versieren en de inspanningen die een man levert tegenover zijn kroost. Een man die veel energie stopt in versieren, heeft minder oog voor zijn kinderen en vice versa.
De hypothese is gebaseerd op eerder onderzoek dat aantoonde dat zorgzame vaders lagere testosteronspiegels hebben en ook een lager libido. Aan de nieuwe studie namen 70 biologische vaders tussen 21 en 55 jaar oud deel. Ze hadden ieder 1 tot 4 kinderen, waarvan minstens ééntje van 1 of 2 jaar oud. De mate van zorgzaamheid van de vaders werd geëvalueerd aan de hand van vragenlijsten afgenomen bij beide ouders. Daarbij werd gepolst in hoeverre de vader zijn verantwoordelijkheid opnam bij 24 taken, bijvoorbeeld het kind in bad stoppen, uitgedrukt in een score van 1 tot 5. Uiteindelijk werd enkel rekening gehouden met de antwoordformulieren van de moeders: de onderzoekers gingen ervan uit dat deze minder subjectief zouden zijn.
Het teelbalvolume werd gemeten door middel van MRI-scans, het testosterongehalte werd gemeten in het bloed en de hersenactiviteit werd nagekeken wanneer de vaders foto’s van hun kroost bekeken. Omdat het teelbalvolume correleert met de lichaamslengte, werden de bevindingen daarvoor gecorrigeerd. Uit de resultaten blijkt dat grotere teelballen en hogere testosteronspiegels samengaan met een lagere score voor zorgzaamheid. Er werd geen correlatie gevonden tussen de hersenactiviteit bij het bekijken van foto’s van de kinderen, teelbalgrootte en testosteronniveau.
Hoe moeten we dit nieuws interpreteren?
De onderzoekers concluderen dat er een omgekeerde correlatie bestaat tussen enerzijds grootte van de testikels en testosteronniveau en anderzijds ouderlijke zorgzaamheid. De studie heeft echter een resem beperkingen: tal van factoren die eveneens een invloed uitoefenen op de wijze waarop een vader met zijn kinderen omgaat, werden niet in rekening gebracht.
Persoonlijkheidskenmerken, sociale en culturele verwachtingen ten aanzien van de vaderrol, leefomstandigheden op het moment van de studie en sociale status kunnen een grotere impact hebben dan de onderzochte biologische varianten. Door deze factoren buiten beschouwing te laten, is het onderzoek weinig betrouwbaar.
Om een idee te hebben van de impact van testosteron en teelbalvolume op het vaderschap, moeten ook omgevingsfactoren in de studie betrokken worden. Bovendien focussen de onderzoekers op de vaderrol ten aanzien van kinderen van 1 tot 2 jaar. Best mogelijk dat de betrokkenheid van dezelfde vaders verandert wanneer de kinderen opgroeien.
Conclusie
De studie suggereert dat biologische factoren, zoals teelbalvolume en testosteronniveau, een invloed hebben op zorgzaamheid, maar bewijst dat zeker niet. Dat het effect van culturele en sociale factoren niet onderzocht werd, maakt de conclusie nog onwaarschijnlijker.
