Hondeneigenaars hebben minder kans op vroegtijdig overlijden
Tot nu toe krijgt vermageren alle aandacht als beste behandeling van obesitas. Amerikaanse onderzoekers vroegen zich af of dat wel de beste aanpak is om het risico op vroegtijdige sterfte te verlagen. Om hun onderzoeksvraag te beantwoorden, voerden ze een uitgebreide literatuurstudie uit, met verrassende resultaten (1).
De onderzoekers besluiten dat gewichtsverlies niet de beste strategie is om het risico op vroegtijdige sterfte bij obesitas te beperken, maar wel stabilisatie van het lichaamsgewicht in combinatie met bewegingsprogramma’s.
De onderzoekers vertrokken van het basisidee dat, hoewel meer dan 40% van de Amerikanen probeert te vermageren, het voorkomen van obesitas maar blijft toenemen.
Een tweede punt is dat de klassieke behandeling van obesitas, door voeding en eetpatronen aan te passen, faalt: het bekomen gewichtsverlies blijft niet behouden op lange termijn. Het bekende jojo-effect is het gevolg.
Deze twee feiten leggen nogmaals de nadruk op het belang van preventie van obesitas, namelijk vermijden dat de toekomstige generatie in dezelfde val tuimelt.
Om vroegtijdige sterfte te voorkomen lijkt stabilisatie van het lichaamsgewicht en lichaamsbeweging betere resultaten op te leveren. Dit betekent dat het, maatschappelijk gezien, beter is om de schaarse financiële middelen te voorzien voor beweging dan voor aangepaste voeding (bijv. vermageringsdiëten). De aanpak van obesitas zou inderdaad moeten verschuiven van wegen naar bewegen.
Amerikaanse onderzoekers gingen na of vermageren wel de beste behandeling is van obesitas. Na een literatuurstudie komen ze tot de vaststelling dat niet vermageren het risico op vroegtijdige sterfte vermindert, maar beweging. Een oorzaak is dat het verloren lichaamsgewicht na een vermageringstherapie dikwijls maar tijdelijk is (jojo-effect). De focus van een obesitasaanpak zou inderdaad moeten gaan van wegen naar bewegen, en naar preventie.