Er bestaan (nog) geen cijfers over corona-besmettingsbronnen in woonzorgcentra
Chinese wetenschappers onderzochten of de blootstelling aan triclosan de botsterkte kon beïnvloeden (1). Triclosan is een ontsmettende stof die in bepaalde mondwaters, zepen en tandpasta’s verwerkt zit. Volgens de onderzoekers zou triclosan een anti-oestrogene werking hebben. Een tekort aan oestrogenen (vrouwelijk geslachtshormonen) kan botontkalking of osteoporose in de hand werken. Dit treedt bijv. op ten gevolge van hormonale veranderingen in de menopauze bij vrouwen, wanneer er minder oestrogeen geproduceerd wordt en het bot sneller afgebroken wordt.
De onderzoekers gingen het gehalte aan triclosan na in de urine van 1.848 Amerikaanse vrouwen. Vervolgens gebruikten ze een scan om de botsterkte van de vrouwen op een aantal plaatsen na te gaan. De deelneemsters moesten eveneens vragenlijsten invullen over eet- en leefgewoonten, om hiermee rekening te houden in de analyse.
De onderzoekers stelden een omgekeerd verband vast tussen het gehalte aan triclosan in de urine en de botsterkte: hoe meer triclosan in de urine, hoe zwakker het bot. Opmerkelijk is dat er enkel sprake was van deze omgekeerde relatie bij vrouwen na de menopauze, niet voor de menopauze. De wetenschappers besluiten dat het verband tussen triclosan en de botsterkte verder onderzocht moet worden.
Ongeveer één op vijf vrouwen ouder dan 65 jaar krijgt te maken met osteoporose of botontkalking. De dichtheid en kwaliteit van het bot nemen dan sneller af, waardoor het risico op botbreuken verhoogt. Het aantal heupbreuken als gevolg van osteoporose neemt elk jaar toe, vooral omdat steeds meer vrouwen een hogere leeftijd bereiken. Een gebroken heup op hoge leeftijd kan ernstige gevolgen hebben.
Het gebruik van triclosan in verzorgingsproducten wordt geregeld via een Europese cosmeticaverordening. Een wetenschappelijk comité heeft het gebruik van triclosan in een beperkt aantal persoonlijke verzorgingsproducten goedgekeurd aan een dosis van 0,3%.
Deze Chinese studie bij Amerikaanse vrouwen is een zogenaamde dwarsdoorsnedestudie. Dit soort studies zijn geschikt om risicofactoren op te sporen, die nadien verder onderzocht moeten worden. Dit onderzoek kan echter geen oorzakelijke verbanden aantonen: de onderzoekers hebben dus niet bewezen dat triclosan in de urine de oorzaak is van de zwakkere botten. Het is trouwens opmerkelijk dat de botsterkte daalde op slechts één meetplaats in het skelet, en niet op alle. Waarom triclosan enkel en alleen op die plaats zou inwerken, is helemaal niet duidelijk.
Chinese onderzoekers stellen vast dat er misschien een verband bestaat tussen triclosan, een ontsmettend product aanwezig in verzorgingsproducten, en de botsterkte in bepaalde delen van het skelet bij vrouwen na de menopauze. Zoals ze zelf opmerken, kan hier nog niets uit afgeleid worden en verdient dit verder onderzoek.