Kan longkanker worden opgespoord in het bloed?

Waar komt dit nieuws vandaan?

In het kankeronderzoekscentrum van de befaamde Stanford University in de Verenigde Staten heeft men een test ontwikkeld die DNA van niet-kleincellige longkankers kan detecteren in het bloed (1). Bloed van kankerpatiënten bevat fragmentjes DNA van de tumor. Die komen hier waarschijnlijk in terecht door natuurlijk afsterven van kankercelletjes. In het bloed circuleert ook veel DNA van gezonde cellen.

Onderzoekers slaagden erin om de meest voorkomende mutaties (veranderingen in DNA) die voorkomen bij niet-kleincellige longkanker te identificeren. Vervolgens ontwikkelden ze een zeer gevoelige genetische test die deze fragmentjes kan detecteren in het bloed. De test is zo gevoelig dat er van alle DNA van longcellen dat in het bloed circuleert slechts 0,4 procent van de longtumor afkomstig moet zijn om het te kunnen opsporen. De test werd vervolgens uitgetest op bloedstalen van 17 patiënten met niet-kleincellige longkanker in verschillende stadia en bij een gezonde controlegroep. De test kon voor de helft van de patiënten met een vroeg stadium van longkanker (stadium I) de stukjes DNA terugvinden alsook voor alle patiënten met een later stadium van de ziekte (1). De onderzoekers hopen om ook voor andere kankers in de toekomst genetische tests te kunnen ontwikkelen.

Hoe moeten we dit nieuws interpreteren?

Het detecteren van veelvoorkomende genmutaties van kankercellen in het bloed is een nieuwe veelbelovende techniek in het vroegtijdig opsporen van niet-kleincellige longkanker, veruit de meest voorkomende vorm van deze ziekte. Bovendien lijkt de hoeveelheid circulerend longkankercel-DNA te correleren met de grootte van de tumor. Het gaat hier wel om een kleine studie met een beperkt aantal proefstalen. Voor een vroeg en behandelbaar stadium lijkt deze test echter minder nauwkeurig. In de eerste plaats zal deze test gebruikt kunnen worden voor het volgen van de evolutie van een gekende niet-kleincellige longkanker. Om voor andere kankers gelijkaardige tests te kunnen ontwikkelen, dient men eerst de meest voorkomende mutaties in kaart te brengen.

Conclusie

Onderzoekers zijn er in geslaagd om een genetische test te ontwikkelen die de meest voorkomende vorm van longkanker vroegtijdiger kan opsporen.