Waar komt dit nieuws vandaan?
Onderzoekers van de universiteit van Tasmanië (Australië) zijn in een klein onderzoek nagegaan wat het effect is van intermitterend diëten op het gewicht, de lichaamssamenstelling en het metabolisme. Hiervoor hebben ze een groep obese mannen willekeurig ingedeeld in 2 groepen. De eerste groep (19 mannen) volgde gedurende een periode van 16 weken een klassiek dieet, waarbij ze slechts 66% van hun dagelijkse behoefte opnamen. De tweede groep van 17 mannen kreeg een intermitterend dieet voorgeschoteld. Hierbij wisselden periodes van 2 weken energiebeperkt diëten af met 2 weken isocalorisch eten, waarbij ze net die hoeveelheid aten die ze nodig hebben. Gedurende deze isocalorische periodes bleef hun gewicht dan ook constant. In totaal volgden ze eveneens 16 weken het energiebeperkt dieet, maar doordat dit afgewisseld werd met niet-diëten, deden ze er dubbel zo lang over. Zowel voor, tijdens als na de dieetperiode werden het gewicht, de lichaamssamenstelling en het rustmetabolisme bepaald.
Na afloop van de studie waren de mannen die het intermitterend dieet volgden gemiddeld 14 kg vermagerd, terwijl diegenen die het klassiek dieet volgden ongeveer 8 kg vermagerden. Het verschil was vooral te danken aan extra vetverlies. Beide groepen verloren ongeveer evenveel spiermassa. Ook was het rustmetabolisme bij de mannen die het intermitterend dieet volgden minder gedaald dan bij het klassieke dieet.
Uit de follow-up na 6 maanden bleek dat beide groepen terug bijgekomen waren in gewicht. Vooral bij de mannen die het klassieke dieet volgden was er een significante gewichtstoename, waardoor het uiteindelijk gewichtsverlies bij de mannen die het intermitterend dieet volgden 8 kg meer bedroeg dan bij het klassieke dieet.
Hoe moeten we dit nieuws interpreteren?
Vermageren lukt alleen wanneer je minder energie opneemt dan je verbruikt. Hoeveel energie je verbruikt, wordt naast beweging grotendeels bepaald door je rustmetabolisme. Zowel je gewicht als je lichaamssamenstelling hebben hierop een invloed: hoe meer je weegt en hoe groter je spiermassa, hoe groter je rustmetabolisme. Maar ook hoeveel je eet blijkt een invloed te hebben: door heel weinig te eten, gaat je rustmetabolisme in hongermodus. Dit zorgt er mede voor dat na verloop van tijd het vermageren steeds moeilijker verloopt. Stop je met vasten, dan zal je rustmetabolisme zich na verloop van tijd herstellen.
Met het intermitterend dieet in deze studie willen de onderzoekers het vermageringsproces zo efficiënt mogelijk laten verlopen. Door afwisselend te diëten en ‘normaal’ te eten, willen ze vermijden dat het lichaam in hongermodus gaat. De resultaten bevestigen hun hypothese: er is een groter gewichtsverlies en het metabolisme is minder gedaald.
We mogen echter niet uit het oog verliezen dat het gaat om een kleine studie met slechts 36 deelnemers. Dit is ook niet de eerste studie die het effect van intermitterend diëten meet. Niet elke studie waarbij dit dieet getest werd, levert betere resultaten op dan een klassiek dieet (2). Hoe deze verschillen verklaard kunnen worden, is nog niet duidelijk. Mogelijk spelen het wisselregime en de manier waarop de vastenvrije periodes ingevuld worden een rol. Niettemin stelt de de AHA (American Heart Association) in een recente wetenschappelijke publicatie dat intermitterende diëten een alternatief kunnen zijn voor klassieke diëten (3).
Conclusie
Intermitterend diëten is een alternatieve manier om te vermageren. Of dit daadwerkelijk beter is dan een klassiek dieet, moet verder onderzoek uitwijzen.
