Helpt zwangerschapsbraken tegen een miskraam?

Waar komt dit nieuws vandaan?

Een Amerikaanse gerandomiseerde klinische studie volgde vrouwen die vooraf al een of twee miskramen hadden doorgemaakt, en die opnieuw een zwangerschapswens hadden. De studie was oorspronkelijk bedoeld om te kijken of aspirine latere miskramen kon voorkomen. Dit bleek niet het geval te zijn. De gegevens over de relatie tussen zwangerschapsmisselijkheid en miskraam die nu gepubliceerd werden, waren gebaseerd op gegevens uit diezelfde aspirinestudie (1). De vrouwen die aan de studie deelnamen noteerden allerlei gegevens in een dagboek, zo ook eventuele klachten van misselijkheid en braken, reeds van voor er een zwangerschap opgetreden was. Het tijdstip waarop ze zwanger werden kon nauwkeurig bepaald worden, omdat er dagelijks een zwangerschapstest uitgevoerd werd.

Op 1.228 vrouwen die aan de studie deelnamen, werden er 797 zwanger. Er werd melding gemaakt van misselijkheid door 57,3% van de vrouwen, en van braken door 26,6% onder hen. Van de 797 zwangerschappen eindigden er 188 (23,6%) met een miskraam. De kans dat een vrouw met misselijkheid later een miskraam kreeg, lag 56% lager dan bij een vrouw die geen melding maakte van misselijkheid. Bij vrouwen die naast de misselijkheid bovendien ook last hadden van braken lag de kans op een miskraam 80% lager.

Hoe moeten we dit nieuws interpreteren?

Dit is een zeer goed uitgevoerde studie, die kon gebruik maken van de strikte methodologie die gevolgd werd in de originele gerandomiseerde aspirinestudie (2). Hierdoor bestaat er geen twijfel over het begin van de zwangerschap, zodat er bijvoorbeeld geen (zeer vroegtijdige) miskramen gemist werden. Er moest ook niet gerekend worden op de herinneringen van de vrouwen wat betreft hun klachten van misselijkheid of braken, aangezien ze allen, reeds van voor de zwangerschap, dagelijks een dagboek bijhielden.

Het is niet met zekerheid gekend waarom miskramen minder voorkomen bij vrouwen met zwangerschapsbraken. Waarschijnlijk heeft het te maken met bepaalde hormonen die zowel een invloed hebben op braken als op het normale verloop van een zwangerschap.

Conclusie

Voor zwangere vrouwen die last hebben van misselijkheid en braken kan het een troost zijn dat hun risico op een miskraam lager ligt dan bij vrouwen die hier geen last van hebben. Uit de voorliggende studie blijkt evenwel niet dat men zwangere vrouwen moet aanmoedigen om braken uit te lokken in de hoop zo een miskraam te voorkomen.