Waar komt dit nieuws vandaan?
Het leek ons aangewezen om de bestaande praktijkrichtlijnen van naderbij te bekijken. Op de voor iedereen toegankelijke wetenschappelijke website www.ebpnet.be vonden we een praktijkrichtlijn van 2011. In 2013 werd een uitgebreid rapport over Lyme door de Nederlandse Gezondheidsraad gepubliceerd. (1) Bij de opmaak ervan werden ook Nederlandse Lyme-patiënten nauw betrokken. We vatten de belangrijkste elementen met betrekking tot chronische Lyme uit deze teksten hieronder samen.
Hoe moeten we dit nieuws interpreteren?
Wie door een teek gebeten wordt, kan geïnfecteerd geraken met de Borrelia bacterie, die de ziekte van Lyme veroorzaakt. De ziekte kan zich voordoen als een huiduitslag, of meer zeldzaam als een ontsteking van gewrichten of zenuwen. Dit zijn objectief waarneembare afwijkingen die vlot kunnen behandeld worden met antibiotica. Soms kunnen er maanden of zelfs jaren na de tekenbeet (opnieuw) afwijkingen optreden. Deze kunnen gepaard gaan met hoofdpijn, spierpijn en algemene vermoeidheid. Ook in deze laattijdige gevallen kan de diagnose meestal gesteld worden aan de hand van de typische huidafwijkingen, eventueel aangevuld met een bloedonderzoek.
Bij sommige mensen met klachten van hoofdpijn, spierpijn en/of algemene moeheid, die geen andere objectief waarneembare verschijnselen van Lyme vertonen, worden deze toch toegeschreven aan een eerder opgelopen besmetting met Borrelia. Men spreekt in die gevallen van 'chronische Lyme'. Hier gaat het schoentje echter wringen, omdat hoofd- en spierpijn of vermoeidheid zeer courant voorkomende klachten zijn, waarbij vaak geen precieze medische oorzaak gevonden wordt.
Uit de hierboven geciteerde teksten blijkt dat er zeer ernstig moet getwijfeld worden of een chronische Lyme wel degelijk bestaat. Zelfs indien bloedtesten erop wijzen dat de betrokkene ooit besmet werd, betekent dit nog niet dat de huidige symptomen ermee verband houden. Bovendien blijken er meerdere soorten bloedtesten voor Lyme te bestaan die niet alle even betrouwbaar zijn. Het volstaat voor een patiënt of een arts die absoluut de diagnose van Lyme wil bevestigd zien om meerdere bloedtesten te laten uitvoeren in verschillende laboratoria. De kans is groot dat er wel eentje postief uitdraait.
Zelfs indien de chronische klachten het gevolg zouden zijn van Lyme, dan is er geen enkele studie die aantoont dat een maandenlange antibioticatherapie zinvol is. Integendeel: een dergelijke behandeling blijkt eerder schadelijk.
Conclusie
Klachten als hoofdpijn, spierpijn en moeheid kunnen wetenschappelijk gezien niet aan Lyme toegeschreven worden. Er is geen enkel bewijs dat het maandenlang gebruik van antibiotica nuttig is. Integendeel, het berokkent eerder schade.
