Blootstelling aan gevaccineerden leidt niet tot gezondheidsproblemen, suramine kan dat dus ook niet voorkomen
Via drie kleine experimenten zijn onderzoekers van de universiteit van Gent het effect nagegaan van hersluitbare verpakkingen op ons eetgedrag. In een eerste experiment bepaalden ze via een onlinevragenlijst bij 81 werknemers het effect van een hersluitbare verpakking op de snoepintentie. Hiervoor moesten de deelnemers aangeven hoeveel ze zouden eten van een verpakking snoep (al dan niet hersluitbaar). De deelnemers die de hersluitbare verpakking te zien kregen, gaven aan er de helft minder van te zullen eten dan diegenen die een ‘normale’ verpakking zagen.
Omdat de intentie niets zegt over hetgeen men werkelijk eet, werd een tweede experiment opgezet. Hierbij mochten 71 studenten naar de film. Tijdens de film kregen ze een flesje water en een zakje snoep met of zonder hersluitbare verpakking. De deelnemers wisten niet wat het opzet van het experiment was, om de resultaten zo weinig mogelijk te beïnvloeden. Na afloop moesten de deelnemers verschillende vragenlijsten invullen. Hierin werd o.a. gepeild naar de mate van zelfcontrole en het al dan niet bewust eten. Er werd ook gemeten hoeveel de deelnemers van het snoep gegeten hadden. Na correctie voor verschillende beïnvloedende factoren bleek dat de deelnemers met het zakje zonder hersluitbare verpakking 2,5 maal zoveel snoep gegeten hadden. De hersluitbare verpakking zorgt er blijkbaar voor dat men het op automatische piloot eten even stopt en nadenkt over het al dan niet verder eten.
In een laatste experiment werd het effect op iets langere termijn nagegaan. Het zou namelijk kunnen dat er minder per keer gegeten wordt, maar dat er vaker gesnoept wordt, waardoor er uiteindelijk evenveel snoep verorberd wordt. Om dit te testen kregen 43 deelnemers een doos met 4 verschillende ongezonde snacks mee naar huis waar ze gedurende een week van mochten eten. De ene helft kreeg de snacks in een hersluitbare verpakking, de andere helft in een ‘normale’ verpakking. Via een dagboekje moesten ze bijhouden wanneer en hoeveel ze van de snacks aten. Na analyse van de resultaten bleek dat de deelnemers met de hersluitbare verpakking minder aten per keer en dat ze er niet vaker van aten (1).
Wat en hoeveel we eten is een zeer complex proces, dat door talrijke factoren beïnvloed wordt. Ook de manier waarop een voedingsmiddel aangeboden wordt, speelt een belangrijke rol. Zo is reeds aangetoond dat grote verpakkingen aanzetten tot meer consumeren (2) en dat een doorzichtige verpakking een rem kan zetten op de consumptie (3).
Dit onderzoek toont aan dat ook een hersluitbare verpakking een positieve invloed kan hebben op de consumptie van ongezonde snacks. De resultaten gelden wel enkel voor ongezonde snacks die lang houdbaar zijn en in een grote verpakking zitten. Wat de effecten zouden geweest zijn bij kleinere verpakkingen en minder lang houdbare snacks, is niet geweten.
Hoe doorslaggevend een hersluitbare verpakking is in de strijd tegen obesitas, werd niet onderzocht. Hiervoor zou men moeten nagaan wat het effect is op de totale voedsel- (of energie-)inname en het gewicht op lange termijn.
Of hersluitbare verpakkingen het nieuwe wapen zijn in de strijd tegen obesitas, kan dit onderzoek niet aantonen. Wel is duidelijk dat een hersluitbare verpakking een rem kan zetten op de hoeveelheid ongezonde snacks die gegeten worden tijdens een snoepmoment.